Umowa kupna-sprzedaży mieszkania (a właściwie – zgodnie z Kodeksem Cywilnym – umowa sprzedaży, bo taką nomenklaturą posługują się przepisy prawa) jest umową cywilną,w której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na nabywcę prawo własności mieszkania. Przywołany już KC określa także, że w sytuacji kupna-sprzedaży mieszkania (a ogólnie, nieruchomości) umowa musi mieć formę aktu notarialnego (Art. 158.: „Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.”). Umowę kupna mieszkania mogą zawrzeć wyłącznie osoby posiadające zdolność do czynności prawnych, przy czym mogą to być zarówno osoby fizyczne, jak i prawne. W umowie tego typu sprzedawca zobowiązuje się do przekazania prawa własności i wydania mieszkania kupującemu. ten ostatni zaś ma obowiązek zapłacić cenę (w wysokości i sposobie określonych w umowie) oraz odebrać od sprzedawcy mieszkanie. Sprzedający oczywiście musi mieć możliwość dysponowania prawem własności mieszkania, które sprzedaje. Oczywiście z zawarciem umowy kupna-sprzedaży mieszkania łączy się wiele innych zadań, wśród których warto wspomnieć o kontroli stanu prawnego i odbioru mieszkania, jego hipoteki (o ile istnieje), innych zobowiązań, ewentualnych zaległości z nimi związanych. Notariusze zatwierdzający umowy kupna-sprzedaży mieszkania z reguły dysponują standardowymi teksami tychże umów. Jednak czasami może zajść potrzeba zawarcia w takiej umowie dodatkowych punktów. Nie zapominajmy, że rozsądek i ostrożność (konieczna przy nabyciu nieruchomości, która jest na ogół dość wysokiej wartości) nakazują skonsultowanie kształtu umowy z prawnikiem, który wytłumaczy znaczenie poszczególnych zapisów lub wskaże ewentualne zagrożenia czy pułapki wynikające z tak a nie inaczej sformułowanej umowy kupna-sprzedaży mieszkania.